Op naar het Noorden

Onze trip gaat via Canggu naar het Noorden. Daar verblijven we in een huis waar we in de loop der jaren vaker geweest zijn. Mèt en zonder opa en oma's of vrienden. We waren benieuwd hoe het daar zou zijn, want de laatste keer leek het te verpauperen, maar ook hier was alles weer helemaal opgeknapt. We werden lief ontvangen door Joni, die Tipi ooit, "TP, like television!" noemde. Het Canggu waar ik mijn eerste yoga opleiding deed, is enorm druk en daar hebben wij niks meer te zoeken kwamen we achter. Maar ons plekje was weer super fijn en hier kon ik een fiets pakken, waardoor ik ook een beetje op pad kon aangezien ik nog niet helemaal goed kon lopen. Ik herstelde wonderbaarlijk snel. Heb veel massages genomen en trouw arnica geslikt en gesmeerd en toch zo veel mogelijk proberen te lopen op aanraden van de ibu op het strand bij Dreamland. Een dag naar het waterpark bij de Canggu club was het voornaamste doel van deze stop en natuurlijk yoga en surfen, maar dat moest ik nog laten. Gui heeft wel lekker in het water gelegen, maar voor de jongens was het zwembad de enige plons deze dagen, want weer te hoge golven. 

Na een paar dagen vertrokken we via Balian verder Noordwaarts waar we ook een gouwe ouwe hadden geboekt in Permuteran. De weg door de bergen is zo prachtig! Het groen druipt naar beneden. We reden langs vanille plantages en de kleinste desa's (dorpjes). Gui riep toen we onderweg waren; "We doen de scenic route!" Ik ben daar altijd voor, niet wetende dat er door de overstromingen allerlei spannende obstakels en omwegen om omwegen zouden zijn en we daardoor best angstige momenten beleefden. De weggetjes doken steil naar beneden en hier en daar was de railing van de brug weggeslagen en deed ik toch even mijn ogen dicht als we de kolkende rivier overstaken.

Na een paar uur arriveerden we op onze bestemming. Weer een heel andere wereld; Gilimanuk, waar je met een boot oversteekt naar Java, is vlakbij en dat maakt dat er een grote moslimgemeenschap woont aan deze kant. Er steken mooi gekleurde minaretten en moskeeën boven de palmen uit waardoor je vroeg je bed wordt uitgetetterd. Hier zouden we bij Menjangan gaan snorkelen met de jongens en evt een duikje doen. Voor de deur van het hotel is een kunstrif geplaatst om de groei van het koraal weer te stimuleren. Achter het hotel in de bergen woedde een bosbrand, want hier was het juist alweer veel te droog geweest blijkbaar. Een griezelig gezicht!
 

We hebben het allemaal gelaten voor wat het is uiteindelijk, want Manu kreeg die avond heel erge hoofdpijn achter zijn ogen en toen we 's morgens ook rode uitslag op zijn lijf ontdekten gingen de dengue-alarmbellen af. Omdat we wisten dat er geen flitsende klinieken in het Noorden zijn en we ook weten hoe gevaarlijk dengue kan zijn, zijn we de volgende dag meteen weer terug naar het zuiden gereden. Nu dan de snelle route.. Manu werd steeds beroerder onderweg en met de paracetamol heeft hij 't gered. Om 18u zaten we in het BIMC in Nusa Dua. De arts vermoedde ook dengue alleen de afwezigheid van hoge koorts deed haar twijfelen. Een bloedtest wees uit dat hij een bacteriële infectie had. We kregen via WhatsApp de uitslag van de test door. We hadden die ochtend in Permuteran snel nog een familiekamer kunnen boeken in het Hyatt. De goedkoopste optie (?!) en dichtbij de kliniek, mocht hij opgenomen moeten worden, want ik lag 4 dagen aan het infuus toen ik het had. Maar het was zo fijn om daar te zijn met een ziek kind! Hij kreeg zelfs een bloemstuk en een fruitmand en een grote voorraad mineraalwater op de kamer bezorgd. De antibiotica sloeg na een dag aan en we hadden nog een extra nachtje daar om even aan het zwembad te chillen en bij te komen van dit avontuur. Gui heeft ons zo geweldig en vastberaden van zuid naar noord en weer terug gereden, hij had wel een Bintangetje of 3 verdiend!