Mau Laut! 🌊 (Ik wil de zee!)

Ik heb 3 Neptunussen thuis, 1 grote en 2 kleintjes.. Het is ook een beetje mijn eigen schuld, want ik heb 't altijd gestimuleerd; Lekker "buitenspelen" in zee! Ik weet dat dat blij maakt door papa, die ook het liefst op het strand en op zee was, niet op een plank, maar op z'n boot. Het is daardoor wel moeilijker om op afstand te zijn van zee, maar we gingen na Candi Dasa toch echt naar Ubud. "Hoe ver is dat dan van zee af mama?" Ik heb ze nog weer even een kaart in de handen gedrukt, zodat ze een idee hadden. Mopperend werd er ingepakt, maar we gingen gewoon. We hebben nog een kleine poging gewaagd om te snorkelen en te bodyboarden bij een klein strandje, maar helaas waren de golven er te hoog. Hoewel ik allerlei mooie hikes had willen doen en het liefst ook een Hash-trail (wekelijke speurtochten dwars door het land) als deze in de buurt uitgezet zou worden, was ik er nog niet zeker van dat ik dat zou redden met mijn kuit.

Ubud is oorspronkelijk een kunstenaarsdorp. En dat merk je al als je ernaartoe rijdt. Van beelden naar schilderijen en bewerkt zilver in het kleine dorpje Mas. Het is er prachtig groen, zo in het midden van Bali en deze omgeving heeft een rijke religieuze en culturele geschiedenis. Toen we het dorp inreden en meteen in de file belandden, stond er een metershoge versierde zwarte koe langs de weg. Ik wist wat dat zou betekenen; Er volgt binnenkort een goeie dag op de Balinese kalender voor Ngaben (crematie) van een belangrijk persoon. De koe met de overledene erin, wordt uiteindelijk verbrand, na een processie op een enorm hoge toren. Ze draaien op elk kruispunt een paar rondjes met de baar om de boze geesten in verwarring te brengen. Het is een groot spektakel en 'n enorme drukte, maar is heel indrukwekkend om mee te maken. Je mag, mits je je aan de gedragsregels houdt, als toerist alles bijwonen. Een crematie is doorgaans luchtig en niet zo zeer verdrietig, men gelooft dat dat de geest van de overledene het aardse makkelijker doet loslaten. Het kan dagen duren en voor sommigen jaren, maar dan barst er wat los tot de as van de overledene in de rivier of in zee wordt gestrooid. Niemand kon ons vertellen wanneer het precies zou beginnen. We zouden wel zien..

De druktes zijn enorm in Ubud, daar waren we snel klaar mee. We verbleven aan de rand van het dorp en moesten toch de auto pakken, om al snel weer vast te staan in een file. De laatste dagen zijn we gaan lopen, dat ging steeds beter en we hebben 2 prachtige wandelingen in de omgeving gemaakt. Onderweg tussen de rijstvelden troffen we een eendenhoeder met zijn "kudde" die hij losliet om aan het werk te gaan in de sawa. Ze snoepen kroost en beestjes weg onder een luid gekwetter. Prachtig om te zien! De Balinezen werken nog veelal met de hand in de sawa's en maken soms even tijd voor een hallo, een grote glimlach en een fotootje. Gebukt staan ze de hele dag te ploegen; Ik heb er veel bewondering voor! Toen we na een wandeling zaten te lunchen in een van de vele leuke restaurantjes in het dorp, kwam er met veel kabaal een stoet voorbij; Onbedoeld zaten we eerste rang bij het verplaatsen van het lichaam van een van de tantes van de koninklijke familie. Bijzonder om zo dichtbij te zijn! Ik post er 'n filmpje van bij het blogje en de fotootjes

Na alle drukte en wandelingen waren we allemaal blij om weer verder te gaan; Terug naar de kust!